Znowu jest Dzień Ziemi 22.04, tym razem wyjątkowy i nieco dziwny – dziwny z powodu pandemii koronawirusa i zasad zachowania bezpieczeństwa, które zmusiły większość z nas do pozostania w domach, założenia maski ochronnej i przejścia w tryb online.
Wspieramy siebie nawzajem w tym trudnym czasie,a czy także wspieramy nasze środowisko?
Pierwsze wezwania do działań w sprawie zmian klimatu sięgają lat 70-tych ubiegłego wieku, ostatnio w grudniu 2015 roku– szeroko nagłaśniane porozumienie klimatyczne zawarte w Paryżu, niewiele wniosło do światowej polityki środowiskowej.
Brak jest mechanizmu egzekwowania zobowiązań.
Nawet światowe mocarstwa jak Stany Zjednoczone, nie robią zbyt wiele, aby powstrzymać ocieplenie klimatu (Stany Zjednoczone są drugim miejscu, zaraz po Chinach z największą emisją CO2 na świecie).
Ile już zrobiliśmy dla środowiska,
a ile jeszcze przed nami?
- Nasza woda jest teraz czystsza, ale oceany są coraz cieplejsze i bardziej kwaśne.
- Powietrze, jest lepszej jakości, ale duża część świata ma nadal przed sobą długą drogę. Podczas, kiedy w Unii Europejskiej, ogranicza się zużycie paliw kopalnianych, które powodują zanieczyszczenie powietrza i emisję gazów cieplarnianych, w krajach rozwijających się problem ten nie jest rozwiązywany. Smog jest nieodłączną częścią rzeczywistości większości aglomeracji miejskich, konurbacji a także miasteczek położonych w kotlinach podgórskich (największy problem w Polsce oprócz Krakowa, ma turystyczny Żywiec). W chińskich, kilkumilionowych miastach widzialność w ciągu dnia jest ograniczona do kilkunastu metrów z powodu smogu.
- Rosnący poziom wód w oceanie światowym, zagrozi w przyszłości ekonomii wielu państw i wywoła masowe ruchy migracyjne. Holenderskie poldery, czy delta Gangesu i Brahmaputry w Bangladeszu przestaną istnieć. To samo może czekać wiele wysp rozsianych na oceanach. Każde pół stopnia wzrostu temperatury globalnej powyżej progu 1,5°C przekłada się na straty powodziowe w samych Chinach wyższe o średnio 67 mld dolarów rocznie
- Zjawiska pogodowe stają się coraz bardziej ekstremalne, fale coraz częstszych czterdziestostopniowych upałów w Europie, powodują śmierć, wywołują udary i problemy z krążeniem, szczególnie u osób starszych. Jesienno-zimowe orkany w Europie wpisują się w corocznie w statystyki meteorologiczne. A superkomórki burzowe stają się nieodłączną cechą pory letniej. Coraz trudniej synoptykom prognozować pogodę
- Topnienie i zanikanie lodowców w górach, skutkujące przesuwaniem się granicy występowania śniegu coraz wyżej i bliżej wierzchołków. Wiele alpejskich stacji narciarskich przestanie wkrótce istnieć.
- Zanika wieczna zmarzlina w obszarach podbiegunowych, a wraz z nią przesuwa się granica występowania roślin arktyczno-alpejskich, będących siedliskiem żerowania dla wielu gatunków zwierząt.
- Odmarzanie gruntu w wielu miejscach na globie uwalnia hydraty metanu – jeżeli temperatura Ziemi wzrośnie o 3 stopnie, to nastąpi uwolnienie takich objętości metanu, że proces wyniszczającego ocieplenia będzie nieodwracalny.
- Zmiany klimatyczne należą do jednej z kilku przyczyn ginięcia naturalnych zapylaczy roślin. Pszczoły poprzez zapylanie, maja udział w 76 proc. światowej produkcji żywności.
-
Fot. Piqsels
I szczypta optymizmu:
Jesteśmy coraz bardziej świadomi zagrożeń – coraz więcej i częściej mówimy o tym, że trzeba działać.
Młode pokolenia patrzą z większym optymizmem na możliwości niesienia pomocy planecie. Cześć z tych młodych ludzi ma odwagę krzyczeć w imieniu Ziemi, jak nastoletnia Greta Thunberg.
A przed nią była Severn Cullis –Suzuki, która w wieku 12 lat, w 1992 roku, pojechała na konferencję klimatyczną i przemawiała do tłumów.
Młodzi aktywiści z Niemiec organizowali strajki w szkołach, a dzięki ruchom takim jak sieć Dnia Ziemi, ekologiczni „Zieloni” są mocną partią na arenie politycznej.
Układ z Paryża podpisało blisko 200 państw. Każdy kraj zobowiązał się w nim do ograniczeń emisji gazów cieplarnianych, które prowadzą do zmian klimatycznych. Wiele państw ogłosiło cięcia emisji.
